INTANIA NEWS

พระเจริญวิศวกรรม (นายเจริญ เชนะกุล)

บิดาแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
(พระเจริญวิศวกรรม)

   ก่อนจะมาเป็นวิศวฯ จุฬาอย่างทุกวันนี้ คณะวิศวฯ เคยเป็นแค่โรงเรียนช่างที่ไม่ได้มีหลักสูตรปริญญา และไม่ได้รับการยอมรับจากต่างชาติในฐานะมหาวิทยาลัยสากล จนกระทั่ง วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2481 พระเจริญวิศวกรรม (นายเจริญ เชนะกุล) ซึ่งดำรงตำแหน่งคณบดี คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อยู่ตอนนั้นได้ปรับปรุงหลักสูตรการเรียนการสอนใหม่ จากเดิมที่รับนักเรียนที่จบมัธยมศึกษาปีที่ 6 (ม.4 ในปัจจุบัน) เป็นรับผู้ที่จบมัธยมศึกษาปีที่ 8 (ม.6 ในปัจจุบัน) แยกแผนกการเรียนการสอนในชั้นปีที่ 4 เป็น 3 แผนก หรือก็คือภาควิชาขึ้นมา 3 ภาควิชาแรกนั่นก็คือ แผนกวิศวกรรมโยธา แผนกวิศวกรรมไฟฟ้า และแผนกวิศวกรรมเครื่องกล

   ทางด้านอาจาย์ผู้สอน พระเจริญวิศวกรรมได้ติดต่ออาจารย์ชาวต่างประเทศ 2 ท่านให้มาสอนที่คณะวิศวฯ คือ ศาสตราจารย์ ดร.ชาร์ล เอมสัน เกเวอร์ต (Professor Dr.Charles Ernfrid M.Son Gewertz) เป็นชาวสวีเดน จบการศึกษาปริญญาเอกทางวิศวกรรมไฟฟ้าจาก MIT ส่วนอีกท่านคือ ศาสตราจารย์ฮันส์ บันตลิ (Professor Hans Bantle) ชาวสวิตเซอร์แลนด์ ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแผนกวิศวกรรมเครื่องกล ส่วนพระเจริญวิศวกรรม ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแผนกวิศวกรรมโยธา ซึ่งชื่อของอาจารย์แต่ละท่านก็ถูกนำมาตั้งเป็นชื่ออาคารประจำภาควิชาจนถึงทุกวันนี้

“...ท่านอาจารย์คุณพระเจริญวิศวกรรม ท่านเป็นผู้รักวิชาวิศวกรรมศาสตร์เป็นที่สุด ท่านถือว่าวิชานี้เป็นยอดของวิชาชีพ
ท่านพร่ำสอนว่าที่เมืองฝรั่งนั้นวิศวกรเป็นผู้นำ เขาถือว่า ประเทศชาติเจริญได้ก็เพราะมีวิศวกรมาก ๆ
...ท่านจะต้องทำให้พวกเรารับปริญญาให้ได้...”

   ในที่สุดคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ประกาศใช้หลักสูตรปริญญาเป็นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2476 และมีบัณฑิตรุ่นแรกเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรจากผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2478