“พอชีวิตช่วงดีที่สุดจนตราบเท่าทุกวันนี้ คือ ถ้าถามว่าผมในช่วงอายุ 68 ปี
ถามว่าช่วงไหนดีที่สุด ช่วงหนึ่งของชีวิตคือช่วงที่เป็นนิสิตวิศวจุฬา”

- พี่ศิษย์เก่าไม่ประสงค์ออกนาม 2504

   ตลอด 1 ปีของการเป็นนิสิตวิศวฯ จุฬา พูดได้คำเดียวเลยว่า “เหนื่อย” แต่มันเป็นความเหนื่อยที่คุ้มค่า เรียนเหนื่อย เล่นเหนื่อย เที่ยวเหนื่อย แต่สนุกมั้ย มันสนุกนะ พอจบปี 1 แล้วมองย้อยกลับไปดูแรงกายแรงใจที่ตัวเองทุ่มลงไป มันคุ้มค่าว่ะ ชีวิตปี 1 มันคือช่วงที่ใคร ๆ ก็บอกว่าเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดในชีวิต ตอนเข้ามาครั้งแรกมันก็ยังไม่เข้าใจหรอกว่าสนุกตรงไหน เรียนก็แสนจะยาก เรียนไม่ทันไรก็สอบละ ชีวิตวนลูป อ่านหนังสือ ทำกิจกรรม อ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ ยิ่งปี 1 เป็นปีที่เรียนยากที่สุดละ แต่มันสนุกตรงไหนรู้มั้ย มันสนุกเพื่อน สนุกประสบการณ์ มันกลับมานั่งคิดว่า เออ ฉันเจ๋งว่ะ ใช้ชีวิตคุ้มว่ะ

   ยังจำวันแรกที่เข้าค่ายวิษณุได้อยู่เลยด้วยซ้ำ ขนาดเรามาเล่น มาทำกิจกรรมทุกอย่างยังอดเสียดายไม่ได้เลยว่าทำไมไม่ไปทักทาย ทำไมไม่ไปคุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ ให้ได้มากกว่านี้ เคยมีคนบอกเอาไว้ว่า “ปี 1 คือปีของการรับ ส่วนปี 2 คือปีของการให้” ถ้ายังอยู่ปี 1 ก็รับเสียให้เต็มที่ เก็บเกี่ยวความทรงจำแสนล้ำค่าพวกนี้ไว้ เพราะช่วงชีวิตการได้เป็น freshy มันมีครั้งเดียวจริงๆ